درد و دل |
||
سلام دوستان. از اینکه به وبلاگ من سر زدید خوشحالم و ممنون خیلی هم خوش اومدید. پیش خودم فکردم ادب حکم میکنه خودم را بهتون معرفی کنم.من صادقم و اینم عکسمه. |
||
نويسندگان |
|
SASA |
آثار تاريخي يك عاشق |
|
مهر 1390 شهريور 1390 تير 1390 خرداد 1390 ارديبهشت 1390 فروردين 1390 اسفند 1389 |
دوستان عاشق تنها |
|
|
دوستان عاشق |
|
|
وضعیت من در یاهو |
|
|
آمار وب |
|
كاربران آنلاين:
تعداد بازديدها: RSS |
طراح قالب: |
| نازترین قالب های وبلاگ |
موزیک و سایر امکانات |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:|
|
||||||||
|
|
||||||||
|
[+]
نوشته شده توسط SASA در 16:7 | ||||||||
|
|
||
|
رسم زندگي اين است روزي کسي را دوست داري و روز بعد تنهايي به همين سادگي او رفته است و همه چيز تمام شده مثل يک مهماني که به آخر مي رسد و تو به حال خود رها مي شوي چرا غمگيني ؟ اين رسم زندگيست پس تنها آوازبخوان دوست داشتن هميشه گـــفتن نيست گاه سکوت است و گاه نگــــــاه ... غـــــريبه ! اين درد مشترک من و توست که گاهي نمي توانيم در چشمهاي يکد يگــرنگــــاه کنيم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط SASA در 17:49 | ||
|
|
||
|
وقتی آمدی همه گلها را چیده باغبان وقتی آمدی که ترانه هایم را خوانده ام به گوش نسیم وقتی آمدی که بساط شعرم را بر چیده باد وقتی آمدی که از یاد برده ام هر چه حرف و حدیث بود وقتی آمدی که هیچ ستاره ای با ماه روشن نمی شود وقتی آمدی که پایان هیچ شکوفه ای سیب نیست وقتی آمدی که خیابان ها خیس گریه اند وقتی آمدی که هیچ نامه ای به مقصد نمی رسد وقتی آمدی که پر از حـــــس رفــــــــتنم وقتی آمدی... راستی تو چه دیر آمدی.
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط SASA در 13:6 | ||
|
|
||
|
به تو تقدیم میکنم هستی ناقابلمو با تو تقسیم میکنم دار و ندار دلمو تاج و تخت عاشقی فدای ناز چشم تو بگو تا فدا کنم واسه قطره اشک تو همسرم تاج سرم ای گل یک دونه من تو یه خورشید خانمی تو گرمی خونه من حالا ما شریک شادی و غمیم روز پیری عصای دست همیم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط SASA در 14:44 | ||
|
|
||
|
خدا رو شکر میکنم برای شلوغی و کثیفی خانه بعد از مهمانی چون یعنی دوستانی دارم که پیشم میان. برای لباسهایی که کمی برام تنگ شدن چون یعنی غذا برای خوردن دارم. برای سایه ای که شاهد کار منه چون یعنی خورشید تو زندگیم میتابه. برای پنجره هایی که باید تمیز بشه چون یعنی خانه ای برای زندگی کردن دارم. برای جای پارکی که در انتهای پارکینگ پیدا میکنم چون یعنی قادر به راه رفتن هستم و وسیله نقلیه دارم. برای هزینه بالا برای گرمایش چون یعنی خانه گرمی دارم. برای پيرمردي که در مسجد پشت سرم با صدای بدی نماز میخواند چون یعنی گوشم میشنود. برای کوه لباسهایی که باید شسته و اتو بشوند چون یعنی رختی برای پوشیدن دارم. برای کوفتگی و خستگی عضلاتم آخر روز چون یعنی قادر بودم که سخت کار کنم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط SASA در 14:28 | ||
|
|
||
|
میدانی این بغض رهایم نمی کند حتی آن گلدان شمعدانی و یا همین شب بو ها هم می دانند که باغچه هرم قدم های تو را کم دارد دیروز تمام خاطرات را به آب سپردم
و راهی شدم
تا ته باغی که رویا تو را به خواب می بیند
چیزی نبود جز مشتی اشک
که به پای کوچه ریخته شده بود
یارم غریب که می شوم یا اگر بغض همدم گلویم می شود تو را تنها تو را واگویه می کنم و بی باران و بی اشک
و بی ردی از لمس دستان تو
به دیوار باغ افسون زده ی چشمانت تکیه می دهم
دیروز تمام باغ چراغان چشمان رویایی تو بود یارم
و بعد تمام شمعدانی ها
و شب بوها
وگلهایی که سالهاست نامشان را از یاد برده ام یک لحظه به احترامت گریستند
بخند......! بخند......!
بر این ساده گم شده در صمیمیت کودکیش بخند بر این وا مانده در حسرت سادگی روستائیش بخند
وبر این عاشق هزار ساله بخند اصلآ یارم همین خنده های توست که مرا شاعر غزل های بی واژه کرده است باور نداری
پس کمی دست به روی نبض عریان چشمانت بکش اگر تر شده بود برای شادی روح تمام گل های پژمرده
فاتحه ای بخوان...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط SASA در 14:11 | ||
|
|
||
|
انگار نه از یه شهر دور که از همه دنیا میاد تا وقتی که در وا می شه لحظه ی دیدن می رسه هر چی که جاده است رو زمین به سینه ی من می رسه ای که تویی همه کسم بی تو میگیره نفسم اگه تو رو داشته باشم به هر چی می خوام می رسم وقتی تو نیستی قلبمو واسه کی تکرار بکنم گلهای خواب الوده رو واسه کی بیدار بکنم دست کبوتر های عشق واسه کی دونه بپاشه مگه تن من می تونه بدون تو زنده باشه عزیزترین سوغاتیه غبار پیراهن تو عمر دوباره ی منه دیدن و بوئیدن تو نه من تو رو واسه خودم نه از سر هوس می خوام عمر دوباره ی منی تو رو واسه نفس می خوام ای که تویی همه کسم بی تو میگیره نفسم اگه تو رو داشته باشم به هر چی می خوام می رس
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط SASA در 14:10 | ||
|
|
||
|
مرگِ من نزدیک است باور کن لحظه ی سختِ نبودن بسیار نزدیک است دیگراز پنجره ی بسته شب هیچ کسی شعرِزیبایِ زمان را نتوان ریخت برون دیگراز چلچله ها هیچ کسی نیست بدارد خبری مشتها بود نشانِ خروار!
ونهایت شبهی بود که من می دیدم عینکی باید داشت عینکی تا ابدیت تا عقل و نه دل ودل از باغچه باید به برون کردسریع که مبادا اندکی جهل کند یک احساس من سپندارِ بلندی بودم سایه ام برگ وتمامِ هستی ام مالِ کسی بودروزی
من به یک زیرِ نگاهش جان به جانان دادم واو بازمرا خوب ندید.!!!
حال چند تکه ی بی ارزشِ چوبی هستم چند تکه که بدیده زشت است ارزان است درعمل این نیست من به تاراجِ تمامِ لحظه های آبیِ احساسم مدیونم.. وزمانی که جهان در گرو مشتِ من است می خندم وبلند خواهم گفت این فقط ذره ای ازشعله ی چند تکه ی چوبی زشت است
من سپـــــــندارِ بلـــــــــندی بودم...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط SASA در 14:40 | ||
|
|
||
|
یه ترانه بویِ دریا یه ستاره بویِ بارون یه نفس هوایِ خونه یه اذان تهِ خیابون
من تمومِ خاطراتم کنجِ یه کاسهِ ی آبهِ دیده میشه باز دوباره مثهِ یه شیرینیهِ خوابه
وقتیکه میگیرهِ دلم از تو پنجره نگام کن با نگاهت پشتِ شیشه ازتهِ دلت دعام کن
دستتو بزار رو قلبم بزا قلبم جون بگیره یه نفس بده به ابرا که شاید بارون بگیره
مثهِ یه شیرینیِ خوابه مثهِ گل لایِ کتابهِ هر دقیقه تو نفسهام عطرِ گیسویِ گلابهِ
کوچه باغِ بچه گی هام بویِ کاگلِ بویِ دیوار زنده میشن همه این بار تویِ لحظه های دیدار
وقتی که میگیره دلم از تو پنجره نگام کن
با نگاهت پشتِ شیشه از تهِ دلت دعام ک
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط SASA در 14:32 | ||
|
|
||
|
مرگ بخشي از زندگي است. شما به عنوان يك انسان ، حاضر نيستيد با مرگ كسي مواجه شويد در صورتي كه اين مساله بخش بزرگي از زندگي ما را تشكيل مي‌دهد. اگر تجربه ي شخصي ازمرگ داشته باشيد، مي‌دانيد كه احساس اندوه عميقي به خانواده فشار مي‌آورد. اندوه هر شخصي متفاوت از ديگري است و هيچ دو نفري تجربه ي مشابهي در اين زمينه نخواهد داشت. و چه دردناك است، مرگ در تنهايي. مرگ در بي كسی؛ مرگ در تاريكي و غربت و چه دردناكتر است ديدن مرگ دوستان. دوستاني كه دوستشان داشتي، و ديگر نيستند تا بتواني با صداي بلند بگويي احساست را . كاشكي دوستاني صدها بار بهتر از ما نصيبش شود. كاشكي از تنهايي درآيد. كاشكي همدمي پيدا كند. كاشكي ...
خودم را بوسه ده كه اكنون همانيم بنماند هيچش الا هوس قمار ديگر
عاقبت یک شب نفس گوید که بس! وز تپیدن باز میماند نفس مرغ کوری می گشاید بال خویش می کشد جان مرا دنبال خویش باد سردی می وزد در باغ یاد برگ خشکی می رود همراه باد
باغِ بی بلبل دیگر باغ نیست، محزونکده یِ متروک است
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط SASA در 14:12 | ||
